Herhangi bir anda hissettiğimiz porno izleme arzusunu takiben süreci ne kadar başarıyla yönetmiş olursak olalım. Sakınmayı dilediğimiz davranış gerçekten de yakınımızdan dahi geçmemiş olsun. Bu dersin konusu son adımı atmadıkça süreç gerçek manada lehimize tamamlanmamış demektir, başarımızın kalıcı bir etkisi olmayacaktır.
İşte bu kritik adım zihinsel yazılımımızı öylesine muazzam derecede, hayal edebileceğimizin ötesinde bir hızla değiştirecektir ki , aslında bakarsanız bu tam da aradığımız, muhtaç olduğumuz şeydir.
Şurası kuşku götürmez ki bu adım atlandığında, başımızdan savılan her dürtü boşa harcanan bir fırsattır.
Davranışınızdan kaçınmış olmanın ödüllendirici sonuçlarını, getirilerini fark etmek, onlarla bağ kurmak...
Hiç vakit geçirmeden, yapmış olduğumuz seçimden dolayı, lehinimize gelişen/gelişecek sonuçları sindire sindire düşünüp taşınmak, olumu duygular bağlayarak değerlendirmek böylece davranışımızın ödül değerini sıfırlamaya çalışmak.
İradenizle asla kalıcı olarak durduramayacağınız kökleşmiş alışkanlığınızın/bağımlılığınızın "büyüsünü bozmak" ve onu adım adım aşındırmanın, yerine hiçbir şey ikame edilemeyecek, en hayati adımıdır. En kayda değer pratik faydaları alabileceğimiz noktadır.
Upuzun bir yıl sonra şehrime, evime döndüm.
Annem, babam ve iki kız kardeşimle bir hafta geçirereceğim.
Devamlı gözümün içine bakıyor beni onur konuğu gibi ağırlıyorlar.
Benim yokluğumda da hep böyle mutlular mı acaba?
Ne güzel, ne tatlı günlerdi çocukluğum. Gerçekle iç içe bir masal dünyası gibi geliyor dönüp baktığımda.
Evin en güzel odasını, küçük kız kardeşimin odasını verdiler bana.
Yerli yerinde eşyalar, tertemiz güzel kokulu çarşaflar; benim zavallı öğrenci evimi düşündüğümde ne göz kamaştırıcı.
İyi ki gelmişim.
Tüm yaptıklarıma rağmen beni halen sevebilen bir aileye sahip olmak bir mucize değil de ne.
Halbuki benim için mutlu dakikaların hızla tükeneceğini, bir felaketke karşılaşmamın yakın olduğunu bir şekilde biliyorum.
Hemen uyuyabilmeyi beklerdim bu güzelim yatakta ama nedense uyku tutmuyor.
Perdeleri, kitaplığı, halıyı karanlığa alışmış gözlerimle yarım yamalak inceliyorum.
Kalkıp odada şöyle bir geziyorum.
Birden gözüm kardeşimin masasına, daha doğrusu masasındaki bilgisayarın silüetine takılıyor.
Bilgisayarı fark etmemle bir şimşek çakıyor zihnimde; porno izleyebilirim.
Önce içimde bir burkulma oluyor.
Evet, kesinlikle buna ihtiyacım var.
Bu fikir büyük bir heyecan yarattı bende, kuvvetle arzuluyorum izlemeyi.
Alışılmadık, zorlu bir gün geçirdim ailemle.
Bu kadar ilgi alakaya layık değilim ben; afallamış durumdayım.
Beni tanımadıklarından, artık eski ben olmadığımı bilmedikden beni halen sevdiklerini sanıyorlar.
Ben değiştim, bozuldum, yozlaştım. Sırf ben mi? Herşey değişti, bozuldu.
Telaş içinde odayı adımlıyorum.
Duygularım karmakarışık, geçekten rahatlamam lazım.
Bu benim hazırlanıp durduğum an; porno izleme dürtüsü hissettim. Bu ana aşinayım.
"Hayır, bir mola vermeliyim."
Düzelmeye devam edebilmem adına işte harika bir fırsat
Kalbimin niçin birden bire heyecanla atmaya başladığını biliyorum.
Geçmiş beni içine çekiyor.
Tehditkar duygular beni yıpratabilir ama onlardan çekinmiyorum, beş dakikaya geçer.
İzlememeyi tercih ediyorum, uyuyacağım.
Ama bundan dolayı kendimi sıkışmış ve acı dolu hissedebilirim.
Böylesine arzulamama rağmen yapmamayı tercihim edersem, karşılaşacağım çaresizlik bana dayanılmaz gelebilir.
Gönüllü olarak porno izleme fırsatını tepmek elbette zorlanacağım bir seçenek olacak.
Tüm bunlar uzun zamandır , tatsız duygularımla yüzleşmekten kaçtığımdan başıma gelmiyor mu?
Ne zamandır duygularımdan haberdarım ve artık beni korkutamıyorlar.
Tüm bunları bildiğim halde ilk başta sakinleşemiyorum ama dakikalar içerisinde yavaş yavaş huzura eriyorum, rahatlıyorum.
Öylesine iyi bir seçim yaptım ki!
Ben değil miyim daha geçen hafta utancından için yerine dibine giren, ölümü isteyen!
Yüreğime acı ve mutluluk karışımı garip bir duygu dolduruyor.
Sabah, gözlerimi cehennemde açmışım gibi kalkmayacağım yatağımdan.
Belki bedenim bana her zamankinden daha hafif gelecek.
Gün boyunca gözlerimi onların gözlerinden kaçırmak zorunda kalmayacağım.
Aynı masada yemek yerken içlerinde bir yabancı gibi oturup donuk bakışlarla camdan dışarısını izlemek zorunda hissetmeyeceğim.
Nasılsın diye sorduklarında yüzümde yama gibi görünen bir gülümsemeyle kelimeler boğazımda düğümlenmeyecek.
Gülüşüme bile yerleşmiş huzursuzluğu saklamaya çabalamayacağım.
Kendimi birazcık olsun onlara, onların benim için yaptıkları fedakarlıklara layık bulacağım.
Annem bana sarılırken, yürek burkan hikayemi hatırlayıp, hıçkırıklarla ağlama isteği duymayacağım.
Hatta belki de sevinçten ağlayacağım.
Onlarca yıl boyunca gücünü yitirmeden tekrar tekrar kendini hatırlatan arzularımız karşısında...
Yoğun duygulara maruz kaldığımız dürtü anında...
Adeta bağımlısı olduğumuz davranıştan...
Gönüllü olarak kaçınmayı tercih edip, o "keyif dolu" dakikalardan feragat ettiğimizde...
Bu durumu asla olumsuz bir tecrübe (kaçan bir bir fırsat, heves kırıcı bir mahrumiyet) olarak değerlendirmemek...
Aksine, değerlerimize uygun tercihte bulunduğumuz, özgürleştiğimiz, kendimizle gurur duyabileceğimiz, bize ait sağlıklı bir hayatın adeta demlenmesine olanak tanıdığımız vb pek çok olumlu sonuçlarla ilişkilendirme becerisini kazanabilmek...
Bu şekilde yolda karşımıza çıkan her bir dürtüye vizyonumuzda tasvir ettiğimiz insana dönüşme yolunda eşsiz bir fırsat gözüyle bakabilmek.
Evet, maharetle yönetilebilen, akabinde kendisine uymamanın olumlu sonuçları içselleştirilebilen her dürtü, şimdiden bir sonraki sefer maruz kalacağımız zorluğun hissedilir biçimde hafifleyeceğin emaresidir.
Bağımlılığımıza karşı başarıyı bir kez tadıp ödülümüzü aldığımızda, daha sonra maruz kalacağımız her dürtü yönetmesi daha pratik bir sürece evrilecektir.
İki noktaya özen göstermek başarımızı daha da yukarı taşıyacaktır.
Birincisi, aldığımız kararın olumlu sonuçlarını kararı aldıktan hemen sonra vakit kaybetmeksizin/derhal düşünebilmek, vurgulayabilmek.
İkincisi, lehimize aldığımın kararın olumlu sonuçların olabildiğince elle tutulurluğundan, somutluğundan ve hızlı ulaşılabilirliğinden emin olmak. Tersinden söylersek, kararımızın olumlu sonuçlarının soyut, belirsiz ve uzak olmasından kaçınmak.
Dürtümüze set çekebilmeyi kendi başına bir ödüle dönüştürebilmek.
Davranışı gerçekleştirerek elde edeceğimiz sahte/geçici tatmin duygusunun yerini, en hakiki/kalıcı tatmin edici duygulardan birisi olan ilerleme kaydetme duygusunun almasını hedef haline getirmek.
Daima ve daima yaptığımız her seçimin sonuçlarını kabul etme olgunluğunu kazanabilmek, nihayet bağımlılığı geride bırakmanın, sağlıklı bir kişilik geliştirebilmemizin en etkili yöntemi olacak.
Çalışma:
Bu adım ihmal edildiğinde dürtülerini yönetmeyi sürdürebilen bağımlı sayısı şaşırtıcı biçimde düşüktür.
Bir bağımlılığı/vazgeçemediğimiz bir alışkanlığı yok edebilmenin yolunun sözde irade gücünden değil, o alışkanlığın bize hissettirdiği ödül beklentisini yok etmekten geçtiğini anlayabiliyor muyuz?
Evet, alışkanlığımızı kalıcı biçimde bertaraf edebilmek o alışkanlığın ödül değerini neredeyse sıfıra indirmek ile mümkün olabilir. Zihinsel yazılım, ancak bu şekilde ritüele yönelik ısrarlı talebinden vazgeçecektir.
Bu noktadaki ısrarımız, dürtülerimizin sıklığını hissedilir biçimde azaltmakta kalmayacak, ortaya çıktıklarında dürtülerimizin çoşkun duygular yaratmasının da önüne geçecektir.
Son zamanlarda kötü alışkanlığınıza dair maruz kaldığınız bir dürtü sonrası büyümenize imkan veren bir karar almayı tercih ettiğinizde, bu kararınızın kısa ve uzun vadeli olumlu sonuçları nelerdi? Sıralalar mısınız?
Comments