"Önce ekmek su, sonra da bu!" dedi polis memuru, kendinden emin bir halde. Çayından bir yudum aldı. Etraftaki kalabalık memuru onaylıyor görünmek için bir şeyler mırıldandı.
Bir oda dolusu yetişkin içerisinde öylece duruyor, çocuk aklımla neler olup bittiğini göze batmadan anlamaya çalışıyordum. Konuşulanlar, bir çocuk için uygun değildi.
"Ne iğrenç şey! Kadın adamın odasına mı gitmiş gerçekten?" dedi içlerinden birisi. Gözlerinden sahtelik akıyordu. Yaşananları en iyi bilen kendisiydi ama tadını çıkara çıkara uzatmak istiyordu muhabbeti.
"Evet" dedi, bir diğeri. "Kocasını ve küçük çocuğunu odalarında uyurken bırakmış ve hiç utanmadan otelde kalan başka bir adamın odasına girmiş."
Uzun bir sessizlik oldu. Herkes o odada ne haltlar karıştırılmış olabileceğini gözünün önüne getirmek için konuşmaya mola vermişe benziyordu.
"Herkes zıbarıp yatmıştı, birdenbire kızıl kıyamet koptu." dedi resepsiyonist. "Bir koşu yukarı çıktım, üst katlara. Her yer kan içindeydi, hemen sizi aradım abi." Polise bakarak konuşuyordu.
"Adam da iyi cesaretliymiş." dedi polis. Belli belirsiz bir gülümseme vardı yüzünde.
"Kocası yanında turist kadını odasına atıp keyif çatabildiğine göre işini biliyormuş."
Her birinin adama imrendiğini, onun yerinde olabilmeyi düşlediğini bir çocuk bile anlayabilirdi.
"Gerçi" dedi, çenesi düşüğün biri, yüzünde diğerlerini güldürmek istediğini belli eden edepsiz bir gülümsemeyle. "Kadının kocası kalçasından bıçakladı adamı işte. Eh, çapkınlık yapacaksan bu kadarına da katlanacaksın tabi."
"Kimse birbirinden şikayetçi olmadığı için size de yapacak fazla bir şey kalmıyor değil mi abi?" diye yaltaklanarak polise sordu resepsiyonist. Polis kendisine sert adam havası vermeye çalışıyordu. Soruyu başından savmak istercesine, cevap vermeyip gözlerini kırptı. Zira hayaller içerisindeydi, adamın böyle bir işi nasıl başarmış olabileceğini düşünmekten kendisini alamıyordu. Bir an "helal olsun be!" diyecekti ki kendini tuttu.
Tüm konuşulanları dinlerken bir yandan ömür boyu tüketemeyeceğim bir utanç biriktiriyor, kendim olmaktan nefret ediyordum. Diğer yandan da sanki kendimle gurur duyabileceğime ikna olmaya başlamıştım.
Herkesin imrendiği adam benim babamdı.
